Καλησπέρα Σαλαμίνα. Ξημέρωσε άσχημη μέρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δεν θα σας κουράσω, θα σας γράψω όσα θέλω να πω, καθαρά ανθρώπινα με άπλετη ευαισθησία στο θέμα των συνανθρώπων μας.
Δεν γνωρίζω τα νομικά που αναφέρονται, όμως αυτό που μπορώ να πω σαν εθελόντρια που έχω υπάρξει στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας και τα έχω ζήσει και τα έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, ιδιαίτερα στο χώρο του φαρμακείου που ήμουν, είναι πως όποιος έμπαινε μέσα και ζητούσε οποιοδήποτε φάρμακο, ακόμα και αν αυτό κόστιζε κάποιες χιλιάδες ευρώ, υπάρχουν και τέτοια φάρμακα, η υπεύθυνη της Στάσης Ζωής κ. Έφη Ζήση, το έδινε χωρίς δεύτερη σκέψη, ακόμα και όταν δεν υπήρχε συνταγή. Τις περισσότερες φορές δεν υπήρχε συνταγή, γιατί οι συνάνθρωποι μας, αδυνατούσαν οικονομικά να πάνε στο γιατρό.
Άνθρωποι καρκινοπαθείς, ζητούσαν βοήθεια και εγώ η ίδια ήμουν εκεί με την κ.Έφη Ζήση και τους τα δίναμε. Όταν κάποιος άνθρωπος φεύγει από την ζωή, οι συγγενείς τους μας έφερναν φάρμακα που δεν είχε προλάβει να χρησιμοποιήσει…
Το τελευταίο διάστημα λόγω κορονοϊού, είχε αυξηθεί αυτό το λυπηρό “φαινόμενο”. Άνθρωποι μαυροφορεμένοι και κλαμμένοι, μας έφερναν ότι χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος τους, που είχε συγχωρεθεί.
Πράγματι οι δράσεις με τρόφιμα, φάρμακα, ρουχισμό που κάναμε δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και πάρα μα πάρα πολλές φορές στο εξωτερικό.
Υπάρχει αρκετό φωτογραφικό υλικό στην σελίδα, το οποίο να πω, ότι λόγω φόρτου εργασίας πολλές φορές δεν προλαβαίναμε να βγάζουμε τις κούτες, οι οποίες ήταν και μεγάλες και υπερβολικά πολλές.
Σε φονικές καταστροφές της χώρας μας και όχι μόνο, πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς κτλ, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας, έδινε πρώτο το παρόν. Έμπρακτα, χωρίς πολλά λόγια.
Αθόρυβα πολλές φορές, γιατί η συνεισφορά στο συνάνθρωπο, δεν είναι διαφήμιση.
Σχεδόν κάθε βδομάδα, δίναμε φιάλες με αίμα. Ακόμα και σε πρόσφατο δικό μου χειρουργείο, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας, μου έστειλε δύο φιάλες αίμα.
Να προσθέσω πως στέλναμε φαρμακευτικό εξοπλισμό ακόμα και στις φυλακές… σε νοσοκομεία, να θυμίσω τον ιατρικό εξοπλισμό που στάλθηκε στο νοσοκομείο του Μεσολογγίου, αν θυμάμαι καλά.
Ειδικά στο νοσοκομείο Μεταξά, στέλναμε μέχρι και βιβλία για τους ασθενείς που είναι μέρες μέσα στο νοσοκομείο και θέλουν να ξεχαστούν διαβάζοντας ένα βιβλίο…
Τι να πρώτο θυμηθώ, είναι όλα τόσα μα τόσα πολλά, που σίγουρα θα έχω ξεχάσει αρκετά να γράψω…
Στο “κομμάτι” της σίτισης που δεν ήταν στις αρμοδιότητες μου, αλλά ήμουν παρούσα σε όσα έκαναν, τα τρόφιμα που έδιναν στο κόσμο ήταν πάρα πολλά καθημερινά. Άπειρες οι φωτογραφίες με τα τρόφιμα. Άπειρες οι φωτογραφίες με τα θαλασσινά.!
Επίσης να αναφέρω ότι καθημερινά τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο. Ότι ζητούσαν και υπήρχε, ΠΟΤΕ κανείς δεν είπε όχι.
Σε εμάς τους ίδιους τους εθελοντές, δεν μας άφησαν ποτέ χωρίς να μας δώσουν τρόφιμα ή φάρμακα απλά επειδή δίναμε χέρι βοηθείας, εθελοντικά πάντα, το τονίζω. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να μας ευχαριστήσουν και εμείς φυσικά βοηθούσαμε από ευχαρίστηση.
Η αλληλεγγύη είναι στάση ζωής, τρόπος ζωής…
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι έχει συμβεί στα “εσωτερικά” μεταξύ Δήμου και δομής, όμως να ξέρετε όλοι σας, πως ΤΕΡΑΣΤΙΑ μερίδα συνανθρώπων μας θα έχει σοβαρό πρόβλημα.
Όταν περνάς την πόρτα του Κοινωνικού Ιατρείου, αυστηρά υπάρχει το απόρρητο. Δεν γίνεται ότι δίνεις στο κόσμο, να τον στήνεις για μια φωτογραφία.
Υπάρχει αξιοπρέπεια.
Πολλοί συνάνθρωποι μας, έμπαιναν μέσα με ντροπή, με κατεβασμένο κεφάλι, να ζητήσουν βοήθεια, ενώ άλλοι θα έπρεπε να ντρέπονται για την κατάσταση αυτή που τους είχαν φέρει.
Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτες ώρες πάρα πολλά για την προσφορά του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Σαλαμίνας. Από προσωπικά ήδη υγιεινής που δίνονταν στο κόσμο. Από οδοντόβουρτσα, σερβιετες (δεν είναι ντροπή), πάνες για μωρά και πάνες για ηλικιωμένους. Ράφια με καινούργια εσώρουχα στα κουτιά σφραγισμένα για συνανθρώπους μας.
Είμαι φοβερά στεναχωρημένη με την εξέλιξη αυτή που υπάρχει.
Θα ήθελα ΟΛΟΙ σήμερα στο συμβούλιο, να αφήσουν τις οποίες προσωπικές κόντρες υπάρχουν και να κοιτάξουν την απόφαση που θα βγάλουν με γνώμονα ΜΟΝΟ τον συνάνθρωπο μας.
Επαναλαμβάνω και το τονίζω, τεράστια μερίδα ανθρώπων, θα έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης… Τα χρόνια που ζούμε, είναι δύσκολα για όλους μας.
Αν, λέω αν, δεν το γνωρίζω, η απόφαση να κλείσει ο Δήμος το κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Σαλαμίνας, είναι η επιλογή της κυρίας Ζήσης, να κατέβει υποψήφια με την αντιπολίτευση, Δήμαρχε επέτρεψε μου να σου πω, πως κανείς ένα μεγάλο λάθος. Κάπου ακούστηκε και αυτό, αν είναι απλά μια φήμη, σου ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων.
Αν οι λόγοι είναι διαφορετικοί, που δεν τους γνωρίζω, περιμένω να τους ακούσω όλους στο σημερινό συμβούλιο.
Μία πρώην εθελόντρια Έλενα Κωλέτσιου. Πρώην για προσωπικούς λόγους υγείας, αλλιώς θα ήμουν ακόμα εκεί.
